Interview Floor van Dedem Raad van Toezicht Uw ZorgCompaan

Floor van Dedem is sinds vorig jaar lid van de Raad van Commissarissen van Uw ZorgCompaan. Ze heeft een brede achtergrond in HR en maatschappelijke organisaties en weet uit eigen ervaring hoe complex en zwaar mantelzorg kan zijn. Haar visie op ouderenzorg, arbeidsmigratie en langer thuis wonen is gevormd door persoonlijke situaties én haar werk in de zorg. Het duurde even voordat ze haar plek vond in betekenisvol werk, maar inmiddels zet ze zich met overtuiging in voor oplossingen die écht het verschil maken. We vroegen haar naar haar loopbaan en haar visie en het werd een persoonlijk verhaal over mantelzorg, zorginnovatie en de kracht van aupairzorg.

Een gezin dat de wereld omspant, met een thuis in de Betuwe

“Ik ben getrouwd, heb twee volwassen kinderen – een zoon in Nederland en een dochter die met haar vriend in Kenia woont,” begint Floor haar verhaal. “Ze waren allebei achttien toen ze uit huis gingen. Inmiddels zijn ze 31 en 33 jaar.” Zelf groeide ze op in Baarn en woont nu met haar man in Kesteren. “We wilden ooit precies tussen onze beide werkplekken gaan wonen. Dat werd Kesteren, en daar wonen we nog steeds.”

Van psychologie naar HR

Tijdens haar studententijd woonde Floor in Leiden, waar ze psychologie studeerde – een studie die ze ook afrondde, iets wat ze graag benadrukt: “Ik vind het belangrijk om erbij te zeggen dat ik het ook echt heb afgemaakt.”

Haar loopbaan begon bij grote bedrijven: Akzo en Philips. “Bij Philips was ik consultant Organisation Design, mijn allereerste baan, al meer dan dertig jaar geleden. En bij Akzo ontdekte ik voor het eerst het HR-vak. Daar ontstond de wens: dáár wil ik me in verdiepen.”

Toch begon er al vroeg iets te knagen. “Bij die grote bedrijven vroeg ik me op een gegeven moment af: wat maakt het mij nou uit hoeveel verf er wordt verkocht? Of hoeveel scheerapparaten? Maar goed, ik heb er veel geleerd en kijk er niet met spijt op terug.”

De commerciële wereld en haar grenzen

Na Akzo volgde een opvallende stap: een functie bij het Amerikaanse Foot Locker. “Dat was nogal een contrast. Heel commercieel. Ik zei tegen mezelf: drie jaar en geen dag langer. En dat heb ik ook volgehouden, ondanks dat het soms echt schuurt. We verkochten schoenen van honderden guldens, en ik zag mensen bij het uitbetalen van de uitkeringen hun hele bedrag besteden aan luxe schoenen. Dat ging me op een gegeven moment echt tegenstaan.”

Ook de werkcultuur bleek een uitdaging. “Ik werd aangenomen door een Engelsman die het prima vond dat ik vier dagen werkte. Maar zijn opvolger, een oudere Amerikaan, vroeg me drie jaar lang elke dag wanneer ik fulltime ging werken. Ik bleef bij mijn standpunt.”

Terug naar betekenis

Na drie jaar Foot Locker zocht Floor bewust naar een functie met meer maatschappelijke betekenis. Ze kwam terecht bij een woningcorporatie, waar ze zeven jaar werkte als hoofd HR. “Een goed doel, een leidinggevende functie dicht bij huis – precies wat ik zocht. Mijn man werkte in die tijd ook parttime, dus dat combineerde mooi.”

Daarna volgde het openbaar vervoer: het gemeentelijk vervoerbedrijf Utrecht, dat later overging naar Connexxion en uiteindelijk Qbuzz. “Buschauffeurs zijn echt een bijzonder slag mensen,” lacht ze. “Van dominees tot echte dieselmensen.” Ook hier was ze tien jaar hoofd HR. “Door al die overnames voelde het telkens als een nieuwe organisatie. Maar toen het weer commerciëler werd, dacht ik: nu is het tijd voor wat anders.”

Missiegedreven werken

Vervolgens belandde Floor bij de Protestantse Kerk, en daarna bij het Leger des Heils. “Een intensieve, maar heel motiverende omgeving. Daar zijn voor mensen die geen helper meer hebben, dat raakte me echt. Maar het slokt je ook op. Op een gegeven moment zei mijn man: ‘Ik zie alleen nog je rug.’ Toen wist ik: het is tijd voor balans.”

Dat leidde tot een korte, minder succesvolle periode bij een antroposofische zorginstelling. “Prachtige waarden, maar het boterde niet met de bestuurder. Toen dacht ik: ik ga met pensioen. Maar ja… dat hield ik drie maanden vol.”

Thuiskomen bij Eleos

“Al snel voelde ik: ik wil werken, maar wel met fijne mensen en vanuit gedeelde waarden. En dat vond ik bij Eleos.” Inmiddels werkt Floor ruim een jaar bij deze christelijke GGZ-instelling, en het voelt alsof ze er al jaren is. “De waarden van Eleos sluiten naadloos aan bij mijn eigen waarden. De sollicitatiegesprekken voelden helemaal niet als sollicitaties, eerder als thuiskomen.”

Bij Eleos werkt Floor op het landelijke hoofdkantoor in Hoevelaken. “Maar we zitten bijna overal, ook in Kesteren – waar ik woon. Dat maakt het extra leuk. Eleos biedt psychologische behandelingen en begeleid wonen, altijd vanuit een christelijk perspectief.”

Raad van Commissarissen – dicht bij huis

Ook buiten haar werk zet Floor zich in. Ze is lid van de Raad van Commissarissen van Uw ZorgCompaan, eveneens in de regio. “Zo’n kans dicht bij huis komt niet vaak voorbij. En ik vond het doel zo mooi – commercieel weliswaar, maar met een maatschappelijk hart. Dat spreekt me aan.”

“Had ik dit maar tien jaar eerder geweten”

Toen ze de oproep voor een lid van de Raad van Toezicht bij Uw ZorgCompaan voorbij zag komen op LinkedIn, aarzelde ze geen moment. “Ik kende Uw ZorgCompaan nog niet,” vertelt ze, “maar toen ik las wat ze doen, dacht ik direct: had ik dit maar tien jaar eerder geweten.”

Haar persoonlijke verhaal maakt haar betrokkenheid voelbaar. “We hebben destijds zo moeten worstelen met de zorg voor mijn schoonvader. Hij kreeg een hersenbloeding en werd volledig afhankelijk. Mijn man en ik hebben toen eindeloos veel moeite gedaan om een PGB te regelen en om zorgverleners te vinden die hem thuis konden verzorgen. Want ergens anders heen? Dat was voor hem onbespreekbaar. Maar het organiseren van de zorg en vooral de administratie eromheen, dat was een nachtmerrie. Mijn man heeft tien jaar lang gevochten met urenregistraties, facturen en regelgeving. Het PGB hielp, maar was ontzettend complex. We hebben uiteindelijk een jurist moeten inschakelen om dat allemaal goed te regelen. Zonder haar hadden we het niet gered.”

Een oplossing zoals die van Uw ZorgCompaan had toen echt het verschil kunnen maken. Helaas kwam het voor hem te laat.”

Haar ouders wilden geen mensen in huis en wonen inmiddels in een verzorgingshuis. “Voor hen werkt dat prima, maar mijn schoonvader was een andere persoonlijkheid. Het laat maar zien hoe belangrijk maatwerk is. Niet iedereen past in hetzelfde zorgmodel.”

Die persoonlijke ervaring maakt dat de missie van Uw ZorgCompaan haar direct raakte. “Er zijn zoveel mensen zoals mijn schoonvader. Mensen die thuis willen blijven, zeker als ze jonger zijn en ziek worden. Je gunt iedereen de mogelijkheid om op een waardige manier thuis oud te worden. En toen dacht ik: waarom weten zo weinig mensen van dit concept?”

Zorgaupair: een onbekend maar krachtig concept

Wat ze zo uniek vindt aan Uw ZorgCompaan? “Het hele concept van een zorgaupair is voor veel mensen onbekend. Niemand anders doet dit op deze manier: een inwonende zorgprofessional die 24/7 beschikbaar is voor de dagelijkse hulp. Het is geen verpleegkundige die voortdurend aan je bed zit, maar iemand die wél altijd in de buurt is. Dat biedt rust, vertrouwen en continuïteit. En voor de zorgprofessional zelf, vaak afkomstig uit het buitenland, is het ook een prachtige kans om werkervaring op te doen in Nederland.”

Ze ziet de maatschappelijke relevantie haarscherp: “De zorgvraag neemt toe, personeelstekorten zijn structureel. Tegelijkertijd zie je dat de overheid zich terugtrekt en de verantwoordelijkheid bij burgers legt. Dan is dit een oplossing die aan alle kanten hout snijdt. De cliënt krijgt de zorg die hij nodig heeft, thuis en vertrouwd. De zorgprofessional krijgt werk, onder goede voorwaarden – Uw ZorgCompaan betaalt op Nederland loonniveau. En de mantelzorger wordt ontlast.”

Maar de beeldvorming rondom arbeidsmigratie werkt tegen, merkt ze op. “Het beleid van de overheid is op dat vlak echt kortzichtig. Er is grote behoefte aan arbeidskrachten, ook in de zorg. Als we arbeidsmigranten blijven weren, raken hele sectoren vastgelopen. We moeten verder kijken dan de angst voor het onbekende. Dit model laat juist zien dat het goed geregeld kan worden, zonder uitbuiting of slechte huisvesting. En het is ook nog eens betaalbaar via het PGB.”

“Thuis blijven wonen moet voor iedereen mogelijk zijn – daar zet ik me graag voor in”

De kracht van thuis

De voordelen van au pair-zorg liggen voor haar voor de hand: “Thuis zijn, in je eigen omgeving, met je eigen spullen, je tuin, je huisdieren. Dat maakt zoveel uit voor de kwaliteit van leven. Dat je vrienden kunt blijven ontvangen, dat je sociaal leven deels kan doorgaan. Voor veel mensen is dat ontzettend belangrijk. Voor mijzelf zou het idee om mijn huisdieren niet meer te hebben, ondenkbaar zijn.”

Mantelzorg blijft onmisbaar

Zelf is ze HR-manager in de zorg en ziet ze dagelijks het personeelstekort. Ook privé is mantelzorg onderdeel van haar leven. “Mijn zusje, mijn broer en ik zorgen samen met een ingehuurde hulp voor mijn ouders; zij  wonen  in een verzorginshuis. Toch blijft er altijd ondersteuniing door ons en de hulpen nodig, naast natuurlijk gezelligheid brengen..

Ze verwacht dat informele zorg een steeds grotere rol zal spelen: “De houdbaarheid van de Wet langdurige zorg staat onder druk. Ik geloof in een 1/3-verdeling: formele zorg, informele zorg, en digitale ondersteuning. We zijn zelf bij Eleos al gestart met pastorale vrijwilligers; daar is enorm veel animo voor. Die kant moeten we meer op.”

Tegelijkertijd ziet ze ook de schaduwkant. “Veel mantelzorgers zijn overbelast. Werk, gezin, gezondheid – het is een hele opgave. Je moet ook eerlijk zijn: het kan niet allemaal op het bord van de familie belanden. De overheid moet daarbij ondersteunen. En mensen moeten weten welke mogelijkheden er zijn – zoals au pair-zorg.”

De rol van de Raad van Commissarissen

Als lid van de Raad van Commissarissen bij Uw ZorgCompaan wil ze actief bijdragen. “Ik stel mijn netwerk open, denk mee over strategie, financiën en groei. En ik hoop bij te dragen aan meer bekendheid. Want deze vorm van zorg verdient een plek in het grotere zorglandschap.”

Haar betrokkenheid beperkt zich niet tot deze functie. Ze zat eerder in de Raad van Commissarissen bij een woningcorporatie, en begint binnenkort aan een toezichthoudende rol bij een verpleeghuisorganisatie voor mensen met dementie. Daarnaast is ze vrijwilliger bij diverse organisaties, waaronder een stichting die een buitenplaats beheert, en Johanniter Nederland.

Meer vrouwen in toezicht

Ze merkt dat ze vaak wordt gevraagd voor toezichthoudende rollen. “Ik ben 62, en toch word ik nog regelmatig benaderd door recruiters. Dat vind ik opvallend, maar ook mooi. Want ervaring telt. In veel raden zitten nog vooral witte mannen – daar mag meer diversiteit in komen. Gelukkig zie ik dat langzaam veranderen.”

Haar advies voor anderen

Voor mensen die ook toezichthouder willen worden, heeft ze een helder advies: “Volg een opleiding en probeer via een traineeship binnen te komen. Die zijn er tegenwoordig volop. En zorg dat je iets meebrengt: expertise op een bepaald gebied, zoals HR, financiën of zorg. Je wordt gevraagd op inhoud én op betrokkenheid.”

Tot slot

Na een lange en veelzijdige loopbaan heeft Floor van Dedem haar plek gevonden. Betekenisvol werk, menselijke maat, en trouw blijven aan je eigen waarden: dat is haar rode draad. “Ik wil gewoon werken met aardige mensen, in een omgeving waar je echt iets toevoegt aan anderen. En dat is precies wat ik nu doe.”